Drelów: Samorządowcy chcą na Białoruś bez wiz

ZIEMIANIN napisał:

A DO CZEGO TAK NAPRAWDĘ JEST POTRZEBNY TAKI NOWOTWÓR JAK POLSKA, NIEMCY, MONGOLIA, ROSJA, KURDYSTAN CZY INNA UKRAINA ?

Otworzyć sztuczne granice niech się Ukraińcy i Białorusini swobodnie osiedlają w Polsce i na odwrót, a niepotrzebny nikomu narodowy katolicyzm i państwa narodowe umrą z czasem śmiercią naturalną .

ZIEMIANIN napisał:

Otworzyć sztuczne granice niech się Ukraińcy i Białorusini swobodnie osiedlają w Polsce i na odwrót, a niepotrzebny nikomu narodowy katolicyzm i państwa narodowe umrą z czasem śmiercią naturalną .

Kto by tam chciał osiedlać na terenie ukrainy i białorusi?? ludzie ciągną na zachód, a nie wchód:)

Gość napisał:

Na przykład po to, aby ktoś kto nie mówi w moim języku nie mówił mi jak mam żyć

SPOLONIZOWANY RUSINIE TO ZOSTAŃ IRLANDCZYKIEM ONI TEŻ ROZMAWIAJĄ BIEGLE PO ANGIELSKU JAK TY PO POLSKU.

IRA napisał:

SPOLONIZOWANY RUSINIE TO ZOSTAŃ IRLANDCZYKIEM ONI TEŻ ROZMAWIAJĄ BIEGLE PO ANGIELSKU JAK TY PO POLSKU.

Anglia i irlandia to jednak ten sam obremb kultury zachodniej w przeciwieństwie do wschodniego bizancjum. Z rusinami nawet tymi spolonizowanymi nie da się dogadać, to inna kultura i inny paradygmat.

TO MIAŁ BYĆ ŻART ? http://lokis1271.wrzuta.pl/film/3bIcqqUuEe...nia_cerkwi_1938

podlascy Rusini. napisał:

A chodzi oto , że podczas spisu powszechnego ci etniczni Rusini często gęsto podają cudzą narodowość

Związek Młodzieży Białoruskiej http://slonko.com.pl/zwiazek-mlodziezy-bialoruskiej.html Związek Młodzieży Białoruskiej Idea utworzenia białoruskiej organizacji młodzieżowej pojawiła się, w połowie lat 80., na fali odrodzenia świadomości narodowej w środowisku studenckim związanym głównie z Białoruskim Zrzeszeniem Studentów. Doszło do tego jednak dopiero w kilka lat później i za sprawą samych młodych - uczniów szkół średnich z Bielsk Podlaskiego, Hajnówki i Białegostoku. Związek Młodzieży Białoruskiej powołano do życia jesienią 1991 roku. Na zjeździe założycielskim ze wszystkich proponowanych form działalności za optymalnie skuteczną uznano i obrano kulturalno-oświatową. Od 1992 roku, kiedy to ZMB został oficjalnie zarejestrowany, cyklicznie organizuje szereg imprez kulturalnych, adresowanych głównie do młodzieży. Fundusze na działalność Związek, pozostając organizacją społeczną, pozyskuje wyłącznie z dotacji rządowych, grantów z fundacji oraz od sponsorów i osób prywatnych. Jak każda mniejszość narodowa w tym kraju i my - Białorusini - niesiemy wiele brzemion związanych z faktem bycia mniejszością. Nawet w sytuacjach, gdy mniejszością nie jesteśmy, często nie umiemy być nikim innym. Sprawa tożsamości, świadomości narodowej pozostaje dla nas nadal problemem do rozwiązania. Denacjonalizacja to zasługa przede wszystkim nas samych, tak jak i to, że okazujemy się być gettem. Nie wszystkich jednak takie perspektywy interesują. Młodzież coraz częściej zadaje sobie pytania - o to kim są i co z tym zrobić. ZMB nie jest organizacją liczną. To kilkanaście osób, które przez kulturę chcą zarazić białoruskością innych, po to, by za dwadzieścia lat Białorusina można było spotkać nie w muzeum a na ulicy.

Ale Ziomkostwa z Białostockiego pomyliły forum!!!!

Związek Ukraińców Podlasia http://nadbuhom.free.ngo.pl/ Związek Ukraińców Podlasia Ukraińska organizacja społeczno-kulturalna, działająca na Podlasiu. Organizacja została założona w 1992 na bazie podlaskiego oddziału Związku Ukraińców w Polsce. Działa na terenie województw podlaskiego i lubelskiego, siedziba znajduje się w Bielsku Podlaskim. ZUP wydaje dwumiesięcznik "Nad Buhom i Narwoju" http://nadbuhom.free.ngo.pl - Nad Buhom i Narwoju. Główne kierunki działalności koncentrują się na działaniach zmierzających do zachowania i rozwoju ukraińskiej spuścizny kulturowej Podlasia, która ma tu wielowiekową tradycję. Podejmuje działania na rzecz popularyzacji współczesnej kultury ukraińskiej. Realizuje je przez działalność wydawniczą, koncerty oraz imprezy plenerowe, działalność amatorskich zespołów artystycznych, warsztaty artystyczne dla dzieci i młodzieży. Wśród najważniejszych imprez należy wymienić: Festiwal Kultury Ukraińskiej na Podlasiu „Podlaska Jesień”, imprezę plenerową „Na Iwana na Kupała”, Konkurs Piosenki Ukraińskiej „Z podlaskiej krynicy”. Odbywa się także wiele innych spotkań i uroczystości związanych z życiem społeczności ukraińskiej Podlasia. Ostatnio udało się rozszerzyć działalność związku na teren Południowego Podlasia (w granicach województwa lubelskiego), gdzie w przeszłości ukraińskie życie kulturalne było bardzo żywe. Związek Ukraińców Podlasia jest wydawcą ukraińskiego czasopisma Podlasia „Nad Buhom i Narwoju”, które ukazuje się od 1991 r. Wydał też kilka książek dotyczących historii regionu oraz tomiki wierszy ukraińskich poetów z Podlasia. Ważnym elementem ukraińskiej spuścizny Podlasia jest tradycja muzyczna, wydano kilka śpiewników oraz płyt CD zawierających folklor ukraiński z Podlasia oraz pieśni ogólnoukraińskie. Z inicjatywy środowiska w pierwszej połowie lat 90. minionego stulecia zapoczątkowano nauczanie języka ukraińskiego jako ojczystego w kilku szkołach na Podlasiu. W przedszkolu nr 9 „Leśna Polana” w Bielsku Podlaskim prowadzone są zajęcia w języku ukraińskim dla ponad 70-osobowej grupy dzieci. Pod patronatem ZUP działa kilka amatorskich zespołów artystycznych, w których uczestniczą dzieci i młodzież ze szkół oraz przedszkola, gdzie naucza się języka ukraińskiego. Warto wymienić zespoły: „Rodyna” z Dubiażyna, młodzieżowy „Ranok” z Bielska Podlaskiego, „Strumok” z Dubicz Cerkiewnych, „Hiłoczkę” z Czeremchy, „Tyrsę” z Kleszczel. Aktywność społeczności ukraińskiej znalazła także odbicie w życiu politycznym regionu. Przedstawiciele Związku Ukraińców Podlasia osiągali sukcesy w wyborach samorządowych, zasiadając w radach miast i gmin oraz pełniąc różne funkcje samorządowe – wójta, zastępcy burmistrza, przewodniczącego rady miasta.

Gość napisał:

Ale Ziomkostwa z Białostockiego pomyliły forum!!!!

ARM + Michael Jackson - mAŁYSTOK http://www.youtube.com/watch?v=LKLiCxGr2t0

Męczennik z Drelowa napisał:

A Ty z Wohynia Ruski czy Polak? Bo u nas w Drelowie sami Białorusini mieszkają .

Parafie kościoła wschodniego w Wohyniu do początków XVIII wieku. Wohyń-Cerkiew pod wezwaniem św. Nikity po 500 latach stał się kościołem unickim

Ciekawe, kiedy ziomkostwa pitekantropa zawołają, że one tu powinny mieć swoje tereny, bo kiedyś je obsikały?

Marjan napisał:

Ciekawe, kiedy ziomkostwa pitekantropa zawołają, że one tu powinny mieć swoje tereny, bo kiedyś je obsikały?

My nie musimy swoich terenów mieć , my je już mamy od zawsze .

Ja żywu w Polszczy. http://cybervioska.w.interia.pl/index_w.htm Żywie Biełaruś !!! SZCZE NE WMERŁA UKRAINA

[quote name='BIEŁARUS Z LIPSKA' timestamp='1285517142' post='352753'] Polsko-katolickie metody Nie udało sie perfidnemu KK i polskim szowinistom przerobić Chachłów na polskich katolików, jak to poszło z Rusinami między Czarną Hańczą a Biebrzą i Łosośną więc sięgneli po radykalne środki w postaci burzenia i mordowania. Ciekawa książka pt Między Czarną Hańczą a Łosośną "Streszczenie Książka opowiada o losach historycznych teraźniejszych parafii rzymsko-katolickich, położonych na krańcach południowo-wschodnich dawnej puszczy Pierstuńskiej (czy Augustowskiej). Są to stare parafie rzymsko-katolickie Adamowicze, Lipsk, Teolin i Sylwanowce (dawne Hoża-Sylwanowce), a także byłe parafie prawosławne - później unickie Łabno, Hołynka, Pierstuń, Balla, Sopoćkinie, Lipsk i Rygałówka. Miejscowości Lipsk i Rygałówka znajdują się teraz po stronie polskiej, ostatnie zaś położone na terenie Białorusi. Osadnictwo słowiańskie na tych dawnych ziemiach Jadźwingów najbardziej intensywnie odbywało się w wiekach XV—XVI po stłumieniu Zakonu Krzyżackiego pod Grunwaldem w 1410 roku. Okolice Sopoćkiń były zamieszkane przez wschodniosłowiańskich osadników Ruśinów spod Grodna, dla których były utworzone liczne parafie prawosławne. Parafia Hoża (potem z jej składu były wydzielone parafie Syłwanowce i Teolin) była stworzona dła potomków Jadźwingów, które z czasem słowianizowali się. Po roku 1596 parafie prawosławne stały się unickimi i były takowymi aż do 1875 r. Określenie pochodzenia Polaków na Białorusi nie jest możliwe bez uwzględnienia problemu Koścіoła unickiego.Wyznawcami wiary greko-katolickiej na pocątku XIX wieku było trzy czwarte mieszkańców kraju. Unici nie nazywali siebie ani Polakami, ani Białorusinami, najczęściej określali się jako tutejsi. Mówili różnymi gwarami języka białoruskiego. Po likwidacji Kościoła unickiego w 1839 r. część unitów dobrowolnie lub pod przymusem przyjęła prawosławie, część natomiast katolicyzm. Prawosławnych po roku 1839 r przekonywano, iż byli i są Rosjanami, natomiast katolików, iż byli i są Polakami. Jedynie niewielka część ziem zamieszkanych przez bałoruskojęzycznych unitów znalazła się po 1815 r. w Królestwie Polskim. Mieszkali oni w okolicy miasteczka Sopoćkinie, na południowo-wschodnim obszarze powiatu Augustowskiego. Polityka władz carskich wobec unitów w Królestwie Polskim była podobna do wyżej opisanej, lecz odłorzona w czasie. W latach 40-ch i 50-ch XIX wieku kler kościoła rzymsko-katolickiego zaczął intensywnie zabiegać o połączenie unitów z rzymo-katolikami. Liczba unitów zaczeła się zmniejszać. Pszełomowym był rok 1875, gdy władze carskie przy współpracy z klerem unickim na obszarze kraju sopoćkińskiego powtórzyły scenariusz białoruski z 1839 r. Unici jeszcze kilkanaście lat próbowali trwać przy swoim wyznaniu, lecz ostatecznie stali się prawosławnymi lub katolikami. U schyłku XIX wieku w powiecie Augustowskim mieszkało 11 196 prawosławnych i 14 503 katolików, którzy za język ojczysty uznawali białoruski. Po dekrecie tolerancyjnym z roku 1905 wszyscy prawoslawni przeszli na katolicyzm i po dzień dzisiejszy są traktowani jako Połacy." www.hramy.com/sapockin_kn.htm Książka jest dostępna on-line po białorusku: kamunikat.org/k_historyja.html?pub_start=180&pubid=1936

Kontrowersyjny pomnik bez dotacji - "resort (tj. 'ministerstwo kultury') tłumaczy, że nie finansuje obiektów sakralnych" A to ci świetne! Otóż, polskie katolickie władze odmawiają uczczenia pamięci prawosławnych Białorusinów, osób cywilnych, od wieków zamieszkałych na swojej ziemi, pomordowanych w wyniku ludobójczych akcji, dokonanych przez tzw. "polskich katolickich patriotów". Czy jest w tym coś dziwnego? Nic. Ot, "polska katolicka ciągłość..." (kulturowa - nie przechodzi nijak przez usta) Ot, europejska zawalidroga, cofnięta w średniowieczną czeluść, przeszkoda, którą ktoś kiedyś będzie musiał usunąć, jak ekstrementa z obcasa...

Białorusini katolicy napisał:

Co Polacy o Białorusinach i Białorusi wiedzą, a co wiedzieć powinni? "Gość Niedzielny", którego odkryłem około roku temu wydaje się być jednym z naibardziej interesujących tygodników katolickich w Polsce; otwartym, ciekawym i niebojącym się świata, problemów społecznych z jakimi boryka się współczesny świat, słowem czasopismem, które nie lęka się dialogu z postmodernistycznym światem, nie demonizuje i nie egzorcyzmuje go. I w zasadzie moja opinia nie zmieniła się. Rozczarował mnie natomiast nieco pewien artykuł z numeru 35 z dnia 30 sierpnia 2009 r. Barbary Gruszki - Zych pod tytułem "Madonna, korona i łzy" poświęcony niedawnej - bo z 22 sierpnia - uroczystości koronacji obrazu Matki Bożej Brasławskiej, a w nim przede wszystkim taki oto passus: "Na Białorusi przeważają wyznawcy prawosławia. Wyjątek w statystykach stanowi parafia w Brasławiu. - 70 procent mieszkańców to katolicy, większość z nich ma polskie korzenie (...)" I niby wszystko jest w porządku, wielce możliwe, że większość owych 70 % stanowią osoby mające polskie korzenie. Swoją drogą warto postawić pytanie czy ktoś przeprowadził jakieś wiarygodne badania w tej materii? Inna rzecz czy takie badania prowadzić warto? Problem tkwi w czym innym. W Polsce funkcjonuje głęboko zakorzeniony stereotyp, że niemal każdy katolik na Białorusi ma polskie korzenie. Zabawnie o tego typu podejściu napisała jedna z moich ulubionych blogerek emieryka w poście "Wesołe (i nie zanadto wesołe) historie" z dnia 26 sierpnia 2009 r.: "Na dniach dzwoniłam do Grodna, żeby porozmawiać z kierownikiem pewnej katolickiej organizacji. Zadaję mu pytania po białorusku i uprzejmie słucham odpowiedzi po polsku. Dzięki Bogu, rozumiemy się całkiem dobrze. Po dziesięciu minutach takiej dwujęzycznej rozmowy mój rozmówca nieoczekiwanie mówi (naturalnie po polsku): - A teraz przejdźmy do rozmowy o Pani polskich korzeniach..." Kiedyś o problemie nieznajomości ze strony polskich urzędników konsularnych języka białoruskiego pisał johncupala. Nie potrafię doprawdy pojąć jak można wysyłać do pracy na Białorusi osoby nie znające języka białoruskiego - aż się boję pomyśleć czy znające historię, kulturę i mające wyobrażenie o współczesnych problemach politycznych. Teraz jeszcze pojawia się problem osób mających nieszczęsne poczucie misji "przywracania polskości" Białorusinów katolików. Wielu Polaków wciąż niestety nie wie, że zbitka Polak - katolik, Białorusin - prawosławny nie ma nie tylko zastosowania do Białorusi, ale też nie musi mieć zastosowania do białostocczyzny. Całkiem niedawno w białoruskim czasopismie poświęconym sprawom społeczno - kulturalnym "Czasopis" wydawanym w Białymstoku pojawił się artykuł Krzysztofa Gosa, w języku białoruskim, o nabożeństwach katolickich odprawianych w małym białym barokowym kościółku z XVII wieku przy białostockiej katedrze. Co prawda autor przyznaje, że większość uczestniczących w nabożeństwie stanowili prawosławni Białorusini, to jednak ma nadzieję, że grono białoruskich katolików z mszy na mszę będzie się zwiększać. Warto jednak pamiętać o tym, że na białostocczyźnie czy na Białorusi katolicy nie muszą być Polakami. Na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego wielu etnicznych prawosławnych Rusinów lub Litwinów po 1596 roku przyjmowało Unię Brzeską. Unia na ziemiach zaboru rosyjskiego została zlikwidowana w 1839 roku, wielu unitów było wówczas siłą nawracanych na prawosławie. Po wydaniu jednak ukazau tolerancyjnego w 1905 r. przez cara potomkowie unitów nie mogąc powrócić do Unii, która przecież nie została odnowiona, przechodziło na katolicyzm (dotyczy to także Podlasia południowego ). Stąd też dziwić nie mogą białoruskojęzyczni katolicy w okolicach Sokółki czy Korycina (około 40 km na północny wschód i na północ od Białegostoku). Nawet jeśli ci uważają się za Polaków, to warto pamiętać o tym, że ich korzenie tkwią w etnosach białoruskich lub też litewskich. Pamiętam, że mając 12 lat znalazłem się pod koniec lat 80-tych na Białorusi w okolicach Głębokiego i Postaw, odwiedziliśmy wówczas pewną kuzynkę w Mosarzu. Mieszkała samotnie w urokliwym drewnianym domku nieopodal mosarskiego kościoła. To co najbardziej utkwiło mi w pamięci, to to, że rozmawiała z nami w języku białoruskim, a my oczywiście po polsku. Nie wiem czy uważała się za Polkę czy Bialorusinkę. Tak jak nie wiem czy mąż innej naszej kuzynki, który określał się jako prawosławny - w czasie drugiej wojny wiernie służył w polskim wojsku - uważał siebie za Polaka czy Białorusina. Zakładanie z góry, że każdy katolik na Białorusi ma polskie korzenie wydaje mi się arogancją i ignorancją jednocześnie. Kościół katolicki jest kościołem powszechnym, w którym narodowości odgrywają rolę drugorzędną, i chyba warto o tym pamiętać.

[media]http://www.youtube.com/watch?v=msSeHAur6Nc&feature=player_embedded[/media]

[media]http://www.youtube.com/watch?v=oju6OQmmeaM&feature=related[/media]

Czy sędziowie w polsce nie maja żadnej wyobraźni? [media]http://www.youtube.com/watch?v=lhgDtqVDkP8&feature=related[/media]

MŁODZIEŻ WESZ POLSKA napisał:

[media]http://www.youtube.com/watch?v=yqL0udhuvDI&feature=player_embedded[/media]

Roman Jacek Giertych (ur. 27 lutego 1971 w Śremie) – polski nacjonalista, adwokat i historyk, wicepremier i minister edukacji narodowej od 5 maja 2006 do 13 sierpnia 2007 w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, w latach 2001–2007 poseł na Sejm IV i V kadencji, były prezes Ligi Polskich Rodzin i Młodzieży Wszechpolskiej. Jarosław Aleksander Kaczyński (ur. 18 czerwca 1949 w Warszawie) – polski nacjonalista, doktor nauk prawnych, twórca i prezes partii politycznych Porozumienie Centrum oraz Prawo i Sprawiedliwość, senator I kadencji, poseł na Sejm I, III, IV, V i VI kadencji, od 14 lipca 2006 do 16 listopada 2007 prezes Rady Ministrów. Kandydat na urząd Prezydenta RP w przedterminowych wyborach prezydenckich w 2010. http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/06/Alojzije_Stepinac_meets_Ante_Paveli%C4%87.jpg Ante Pavelić – chorwacki polityk faszystowski, przywódca ustaszy, z wykształcenia prawnik. Współorganizator zamachu (1934), w którym zginęli król Jugosławii Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji L. Barthou. Szef (poglavnik) Niepodległego Państwa Chorwackiego (1941-1945), odpowiedzialny za ludobójstwo na prawosławnych Serbach, Żydach i Cyganach. Po wojnie uciekł za granicę.

Dla mnie bez różnicy, kto jest reprezentantem mojego kraju aby tylko nie ględził bez przerwy o tych Polskich Polakach, nie Polonizował do reszty katolików Rusinów i był prezydentem wszystkich mieszkańców bez wyjątku, także tych ze Staro Ruskiego Podlasia http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c8/Polska_960_-_992.png